Czy warto startować w zawodach biegowych?

Biegam Bo Lubię, Polska Biega, Biegam Żeby Pomagać, Półmaratony, Maratony, Biegi Kresowe- zdecydowanie nasze społeczeństwo zaczęło biegać. Szczególnie można to zauważyć wychodząc wieczorem na spacer. Zdarzyło się ostatnio komuś NIE zauważyć jakiegoś biegacza? Bo mi nie. Dlatego dziś chciałabym poruszyć temat biegania. W związku z tym, że jest to wątek, którego nie da się ująć w kilku akapitach skupię się dziś na zawodach biegowych.

Jako że blog ten jest oparty głównie na moim doświadczeniu (czyt. błędach i sukcesach), poczuwam się w obowiązku do przedstawienia własnej historii biegowej.  

Tak naprawdę moje prawdziwe bieganie zaczęło się na studiach w 2009 roku. Pamiętam jak razem z kolegą siedzieliśmy przed telewizorem i oglądaliśmy reklamę leku IBUPROM. Bohaterka tego krótkiego filmiku opowiadała o bieganiu w maratonach (i bólu umożliwiającym start w zawodach). Właśnie wtedy zaświtał mi pomysł, że też tak chcę (nie łykać lek, ale biegać). Moje pierwsze wyjścia nie były najlepsze. Nie umiałam przebiec kilometra bez zatrzymywania. Gubiłam oddech, męczyłam się. Zawzięłam się jednak i tak udało mi się w 2010 roku stanąć na starcie Półmaratonu Warszawskiego. Tak - zaczęłam z grubej rury i zapłaciłam za to kontuzjami i dużą niechęcią do tego sportu. Kiedy już się od-obraziłam na bieganie rozpoczęłam treningi od nowa. Tym razem w odpowiednich butach (tak , tak, pierwsze zawody przebiegłam w trampkach) i z planem w głowie. Rok 2011 można uznać za mój rok biegowy. Tygodniowo przebiegałam 50 -70 km, wzięłam udział w trzech Półmaratonach, biegu na 10 km oraz Obozie Biegowym pod okiem Małgorzaty Sobańskiej. Niestety, ale słowo "regeneracja" w tamtym czasie nie istniało dla mnie. I nie chodzi o to, że nabawiłam się kontuzji. Największy uraz powstał w mojej głowie, gdyż zniechęciłam się do biegania. Spakowałam buty do pudełka i uznałam, że pora na separację. Do biegania wróciłam półtora roku później.

Stąd też nasuwa się pytanie: Czy warto startować w zawodach? I tu was zaskoczę, ale nie ma na to pytanie jednej odpowiedzi. Wszystko zależy od waszego charakteru i tego co was motywuje. Niektórych nakręca posiadanie konkretnego celu. I do tego idealna jest określona data zawodów. Sprawia ona, że nie wchodzimy w debatę ze sobą czy iść pobiegać czy nie. Kolejnym argumentem przemawiającym za startowaniem w zawodach jest atmosfera. Gwarantuję, że spotkasz tam tysiące osób, które dzielą z Tobą identyczną pasję. Po jakimś czasie będziesz zauważać znajome twarze - co na pewno doda otuchy przed startem. Osobiście polecam zawody w mniejszych miejscowościach, gdzie atmosfera jest bardziej rodzinna. W moich rejonach odbywa się Bieg po Nalewkę, Bieg Filmowy albo Bieg Nocny. Ludzie pomagają sobie tam nawzajem i cieszą się wspólną przygodą. Po biegu jest ognisko, spotkanie z rodzinami, muzyka i zabawa. Niestety na większych imprezach już tego nie ma. Wręczona zostanie butelka napoju, medal i pognasz w ogromną kolejkę po posiłek. Jeśli więc szukasz miłej atmosfery to zaglądaj do mniejszych miast. Pamiętaj także, że to jest zabawa. Nie ma co się oszukiwać. Jesteśmy miłośnikami biegania, a nie zawodowcami.

Nie każdy jednak lubi zawody i nie ma w tym nic dziwnego. Wiele osób nie przepada za tłumem i presją związaną z konkretną datą. Ich bieganie polega na wyciszeniu się, odstresowaniu i braku jakiekolwiek przymusu. Jeśli więc należysz do tej drugiej grupy do odradzam zawody. Niepotrzebnie Cię zestresują i sprawią, że hobby zacznie być udręką a nie przyjemnością. Warto jednak stawiać sobie jakieś cele. Czy to będzie dłuższy dystans, nowa trasa, a może zawody z koleżanką / kolegą - nie ma znaczenia. Ważne, aby modyfikować nieco swojego treningi biegowe, gdyż nasze ciało nie lubi stagnacji.

A Ty jakie masz doświadczenie w bieganiu? Jakie są Twoje spostrzeżenia? Podziel się ze mną...