niedziela, 22 czerwca 2014

Żółw i zając

Na pewno znacie z dzieciństwa bajkę o żółwiu i zajączku. W jednym ze sportowych czasopism znalazłam przełożenie tej bajki na życie sportowców. Osoby ćwiczące dużo, szybko, energicznie porównane było do zajączka, który wyczerpany szybkim biegiem musiał usiąść pod drzewem i przysnąć. Natomiast żółwie to osoby  powoli, wytrwale, bez pośpiechu dążące do wybranego celu. I tak w przykładowym dniu startu stają na mecie dwaj zawodnicy: jeden ćwiczył codziennie, bez ustanku. Niestety jego ciało jest zmęczone, a głowa niechętna do biegu. Natomiast drugi robił malutkie kroki. Często odpoczywał, gdyż jak ten żółw nosił cały dom na swoich barkach co nie jest lekką sprawą. Następuje dźwięk strzału. Zawodnik- zając startuje niczym torpeda, ale zaraz przystaje bo boli go kolano. Znów biegnie, ale musi odpocząć, bo łapią go skurcze. Natomiast zawodnik- żółw powoli, swoim tempem idzie do celu. Nic go nie boli, cieszy się chwilą i dokładnie przygląda się krajobrazowi wokół. I nie ważne jest kto pierwszy dobiegł do celu, ale kto miał większą radość i satysfakcję z tego.

Bajka ta nie tylko przekłada się na zawody, ale na całe nasze fitnessowe życie. Większość z nas chce być smukłymi, szybkimi zajączkami. Narzucamy na siebie coraz to więcej diet, planów treningowych, postanowień, wyzwań. Ruszamy z energią i werwą, ale po kilku- kilkunastu tygodniach czujemy zmęczenie. I sami nie wiemy kiedy patrzymy z zawiścią na naszych żółwich znajomych, którzy są już prawie u celu. Jaki z tego wniosek? Powoli. Nic na siłę. Zwolnij. Rozejrzyj się. Szanuj siebie- nosisz i tak dużo na swoich barkach. 

Dlatego codziennie prowadzę wewnętrzną walkę, aby nie narzucać na siebie żadnych planów. Aby cieszyć się aktywnością sportową bez ciągłego myślenia o kilogramach, centymetrach i kaloryferach na brzuchu. I wiecie co wam powiem? Jest to cholernie trudna praca. 

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz